สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ที่เหนื่อยแต่มีความสุขในการทำงาน
ปะปนกันไปในอีกแบบของชีวิต สำหรับเรื่องราวที่ไม่ได้มาด้วยความง่าย แต่ได้มาด้วยหยาดเหงื่อ ด้วยอาการเหนื่อยแบบขาแทบลาก เปิดห้องกลับถึงบ้านก็แทบสลบ หรือ แม้แต่โยกโย้ไม่อยากอาบน้ำ อาจต่อรองกับตัวเองให้ล้างหน้าล้างตา ล้างเท้าพอให้ขึ้นนอนได้สะอาดสักนิดหน่อยโดยในความเหน็ดเหนื่อย ผมกลับได้คิดได้เข้าใจความแตกต่างในใจจากการจมปลักในโต๊ะออกสู่โลก ออกสู่แดด ให้ใจได้อาบเรื่องราวมากมายนอกโต๊ะทำงาน ให้ชีวิตได้ตื่นเต้นกับการเดินทางอยู่ตลอดเวลา หรือแม้แต่ให้ได้คิด กับเรื่องราวแวดล้อมที่วิ่งผ่านชีวิต ว่าทุกวันนี้ เรากำลังทำอะไร และทำสิ่งใดอยู่ เรากำลังทำสิ่งที่เป็นเป้าหมายในชีวิต หรือ ทำนอกเป้าหมาหลังจากมีโอกาสวนเวียนเดินทางไปมวานนี้ ผมมีโอกาสผ่านบางเลนละแวกนครปฐม ที่วิ่งเข้าจากทางศาลายา ผ่านอำเภอพุทธมณฑล ก่อนผ่านพื้นที่อำเภอบางเลน เพื่อทำงานที่เร่งรีบชิ้นใหญ่ชิ้นหนึ่ง ก่อนที่สิ้นปีนี้จะจบสิ้นลง และเริ่มต้นปีใหม่ของชีวิตผู้คน พื้นที่ซึ่งขยายตัวจากพื้นที่เมืองใหญ่ ที่มีมหาวิทยาลัยมหิดล เป็นจุดเชื่อมโยงที่สวนติดที่นาลุ่มริมแม่น้ำ เริ่มเปลี่ยนไปเริ่มมีหอพัก ห้องพัก อพาร์ทเมนต์และอาคารห้องแถวมากขึ้นจนต้องวิ่งรถทะลุบางเลนไปไกล กว่าจะได้มีโอกาสเห็น ท้องร่องสวนกล้วยไม้ที่น้อยอย่างน่าใจหาย สลับกับพื้นที่นาลุ่ม และคันนา ที่มักปลูกต้นรักไม้อย่างมากมาย ในเส้นทางที่ถนนใหญ่กำลังปรับทาง กำลังขยายช่องทางจราจร และ บ้านจัดสรรที่เริ่มเข้ามาแทนที่ระหว่างที่วิ่งรถผ่านไปผมวนเวียนคิดถึงต้นรักที่แตกดอกหลังจากเห็นดงดอกรัก ที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วไปเห็นความรู้สึกเดิมๆ สมัยฝั่งธนบุรียังมีดงสวน ดงผลหมากรากไม้ และดงแห่งร่มเงา ผมมักเห็นชาวสวนแบกถุงใส่ดอกรัก เพื่อมาขายละแวกปากคลองตลาด หรือแม้แต่เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ที่ยังคงได้เห็นชาวสวนแบกถุงพลาสติกใบใหญ่ ที่บรรจุดอกรักแกะกลีบอยู่เต็มใบ ขาวนวลอยู่เต็มตาแรกที่เห็นดงดอกรัก ผมเริ่มคิดฝันจินตนาการถึงวัยเด็กของชีวิตที่ตื่นเต้นกับการร้อยมาลัยไม่ใช่เพียงตื่นเต้นกับของสวยของงาม แต่ตื่นเต้นเพราะคิดว่า ตัวเองจะสอบตกหรือสอบผ่าน ในวิชาฝีมือ ที่ต้องกัดฟันทนกับงานละเมียดปราณีต ที่ตั้งแต่เรียนจบมาหลายสิบปี ก็ยังไม่มีโอกาสได้ร้อยมาลัยอีกเลย ในวันนั้น ผมตื่นเต้นกับดอกรักสีขาว ที่มีสภาพเหมือนดอกไม้พลาสติก เหมือนธรรมชาติสร้างสรรค์ความงามแบบประหลาดตา ประหลาดมือยามจับต้อง และยามร้อยแรกเริ่มในวัยรุ่นที่มีความรักเป็นเครื่องกำกับ
ผมตื่นเต้นกับการรำพึงรำพันถึงดอกรักมากกว่านั่งคิดถึงดอกกุหลาบ อาจคิดบ้างในความงามเช่นที่คนทั่วไปคิด แต่เมื่อคิดถึงความหมายแทนชื่อ ผมกลับรู้สึกถึงพลังบางอย่าง ที่อยู่ในดอกรัก ในกลีบดอกที่เหมือนปั้นแต่ง และในส่วนสำคัญของพวงมาลัยพวงงาม ยามที่รจนาเสี่ยงทายมาลัยรักให้พระสังข์ผมคิดถึง ดอกรัก ในนามของดอกไม้แห่งรักคิดถึงพวงมาลัยในนิยามของรักมากกว่าดอกกุหลาบทั่วไปเหมือนครั้งหนึ่งที่อดขำไม่ได้ เมื่อเพื่อนคนหนึ่งไม่รู้จะหาซื้อดอกไม้อะไรไปให้คนรัก เพราะค่ำมืดดึกดื่น เลยต้องซื้อมาลัยไหว้พระเพื่อแทนความรัก แต่นอกเหนือจากรูปลักษณ์ทางกายภาพ และ นิยามชื่อที่มีความหมายแห่งรัก ผมกลับประทับใจดอกรัก ในความจริงของสิ่งที่แตกต่าง ขัดแย้ง และเจ็บปวด ที่กว่าจะได้มาเป็นดอกรักแต่ละลิตร แต่ละถ้วย
